Κατά ένα μέτρο ψηλότερος, απαλλαγμένος από την παρουσία ικριωμάτων και εργατών, στέκεται πλέον ο ναός της Αθηνάς Νίκης στην Ακρόπολη, όπως και άλλα μνημεία στον ιερό βράχο, πριν αρχίσει, τον Οκτώβριο, ο νέος κύκλος εργασιών στη δυτική πλευρά του Παρθενώνα και στα Προπύλαια.
Από το 1979, που ξεκίνησαν οι εργασίες στην Ακρόπολη, τα προβλήματα ήταν πολλά, καθώς πάντα προείχε η ασφάλεια των μνημείων και η αναστήλωση συχνά επεφύλασσε εκπλήξεις.
Το μνημείο της Απτέρου Νίκης, πολύπαθο από το 1687 ακόμη, όταν κατεδαφίστηκε από την τουρκική φρουρά (για να αντιμετωπιστεί η φρουρά των Βενετών του Μοροζίνι), αλλά και συχνά αναστηλωμένο -έστω και λανθασμένα το 2001- υιοθετήθηκε από την Υπηρεσία Συντήρησης Μνημείων.
Πολλά μέλη του είχαν τοποθετηθεί σε λάθος θέσεις, ενώ η δυτική πλευρά έγερνε κατά 4,5 εκατοστά και οι οξειδώσεις είχαν φτάσει στον κατώτερο ναό, τον πώρινο της αρχαϊκής εποχής. Αυτή η τελευταία παρέμβαση, δηλαδή η τοποθέτηση μεταλλικής εσχάρας από ανοξείδωτο χάλυβα καθυστέρησε ακόμη περισσότερο τον χρόνο παράδοσης του μνημείου, επειδή δεν είχε προγραμματιστεί.
Τα έργα, ωστόσο, καθυστέρησαν και δύο ακόμη μελέτες. Ήταν αυτή της θέσης των λίθων της ζωφόρου και εκείνη της κατασκευής, από μάρμαρο, των λεοντοκεφαλών στις σίμες, κάτι που έγινε για πρώτη φορά στην Ακρόπολη.
Σημειώνεται ότι οι εργασίες αναστήλωσης έγιναν από την Υπηρεσία Αναστήλωσης Μνημείων Ακρόπολης σε συνεργασία με την Α’ Εφορεία Προϊστορικών και Κλασσικών Αρχαιοτήτων υπό την επίβλεψη της Επιτροπής Συντήρησης μνημείων Ακροπόλεως.
Ο ναός της Απτέρου Νίκης βρίσκεται στη νοτιοδυτική πλευρά του Ιερού Βράχου, στη θέση όπου στα μυκηναϊκά χρόνια υπήρχε ο πύργος του τείχους, που προστάτευε την είσοδο στην Ακρόπολη.
Ο ναός κτίστηκε μεταξύ των ετών 426-421 π.Χ., σε σχέδια του Καλλικράτη, και αποτελεί το διάδοχο πρωιμοτέρων ναών, αφιερωμένων στην Αθηνά Νίκη.
Ο περιηγητής Παυσανίας αναφέρει το οικοδόμημα ως ναό της Απτέρου Νίκης και παραθέτει την παράδοση, σύμφωνα με την οποία η Αθηνά απεικονιζόταν στο λατρευτικό της άγαλμα, χωρίς φτερά για να μένει πάντα στην Αθήνα.
