«Μονόδρομος παραμένει η μείωση τιμών και μισθών, που σημαίνει επώδυνες περικοπές στις... κοινωνικές παροχές, οι οποίες είναι ιδιαίτερα δύσκολο να εφαρμοστούν πολιτικά. Αυτό δείχνουν οι διαμαρτυρίες και οι απεργίες που κάθε τόσο παραλύουν την ελληνική οικονομία. Έτσι δεν πρέπει να παραβλέπουμε ότι όποιος επενδύει σε ελληνικά ομόλογα είναι σαν να ποντάρει στις αντοχές της χώρας».
Αυτή είναι η διαπίστωση της γερμανικής εφημερίδας Frankfurter Allgemeine Zeitung σε άρθρο της με τίτλο «Περισσότερη εμπιστοσύνη στα ελληνικά ομόλογα», όπως καταγράφεται στην αποδελτίωση της Deutsche Welle. Από πού αφορμάται αυτή η διαπίστωση; Από την άποψη του Γερμανού οικονομολόγου Ότμαρ Ίσινγκ σε συμπόσιο για το μέλλον του ευρώ την περασμένη εβδομάδα στο Βερολίνο, ο οποίος επιχειρηματολογεί υπέρ της αποτροπής του ενδεχομένου να φύγει η Ελλάδα από την Ευρωζώνη, παρότι ομολογεί ότι... «το ευρώ είναι πολύ ισχυρό για την ελληνική οικονομία»:
«Η αλήθεια είναι πως παρατηρούμε μια αλλαγή τις τελευταίες δύο εβδομάδες που δείχνει ότι αυξάνεται η εμπιστοσύνη στα ελληνικά ομόλογα και έντοκα γραμμάτια.
Μετά τη συρρίκνωση που σημείωσε ο τουρισμός το 2009 με το καταστροφικό 51,1% της κάλυψης κρατήσεων στα ξενοδοχεία και τη φετινή αναμενόμενη μείωση του τζίρου, το μεγαλύτερο πρόβλημα της Ελλάδας εξακολουθεί να είναι η ανταγωνιστικότητα, διότι το ευρώ είναι πολύ ισχυρό για την ελληνική οικονομία. Όμως η έξοδος της χώρας από την Ευρωζώνη θεωρείται πια από όλους “πολιτική και οικονομική αυτοκτονία”».
Δανειζόμαστε με 16%!
Ας δούμε όμως λίγο πιο προσεκτικά τι ακριβώς λέει η Frankfurter Allgemeine Zeitung, μήπως και καταλάβουμε λίγο περισσότερα για το γερμανικό σκεπτικό, αλλά και για το έγκλημα που αυτή την περίοδο διαπράττεται από την ελληνική κυβέρνηση:
«Αυξάνεται η εμπιστοσύνη προς την Ελλάδα και τα κρατικά της ομόλογα ή έντοκα γραμμάτια βρίσκουν πολλούς αγοραστές. Όμως οι αγοραστές πρέπει να βρίσκονται σε συνεχή εγρήγορση. (...) Ιδιαίτερη ζήτηση έχουν έντοκα γραμμάτια και ομόλογα που λήγουν στα χρονικά πλαίσια του ευρωπακέτου οικονομικής στήριξης, δηλαδή μέχρι το τέλος του 2013. Αυτό οφείλεται ασφαλώς στο ότι οι επενδυτές αντιμετωπίζουν ακόμη με δυσπιστία τη μεταρρυθμιστική ικανότητα της Ελλάδας και αμφισβητούν την ευρωπαϊκή πολιτική».
Τι συνέβη, λοιπόν, και οι «επενδυτές» βλέπουν με καλύτερο μάτι ειδικά τα έντοκα γραμμάτια του Δημοσίου; Πώς γίνεται τα spread στα δεκαετή – και βάλε – ομόλογα να βρίσκονται κολλημένα στις 1.000 μονάδες, αλλά... όλοι να χειροκροτούν τα τρίμηνα και τα εξάμηνα γραμμάτια;
Μα, απλούστατα, λόγω του επιτοκίου! Αν η ελληνική κυβέρνηση έβγαινε να δανειστεί με αυτά τα... «απαγορευτικά» spread, θα πλήρωνε επιτόκιο γύρω στο 12%. Βάλτε τώρα ότι στα εξάμηνα πληρώνουμε επιτόκιο 4,82% (ετήσιο 10%), αλλά στα τρίμηνα το 3,98% σε ετήσια βάση μας πάει στο 16%. Ποια άλλη κυβέρνηση θα μπορούσε να βγαίνει για δανεισμό με 16% και να πανηγυρίζει; Ίσως... μόνο η κυβέρνηση Παπανδρέου!
Κοίτα ποιοι μιλάνε
Το μεγαλύτερο πρόβλημα όμως είναι, ακόμη μια φορά, ποιος θα πληρώσει μια ακόμη «αστοχία» (;;;) της κυβέρνησης Παπανδρέου, από την οποία κάποιοι, αυτή τη δύσκολη – για όλους εμάς... – περίοδο, βγάζουν χοντρά λεφτά, εγγυημένα και σίγουρα.
Προφανώς, αν κρίνουμε από τις αλλεπάλληλες δηλώσεις του Πάγκαλου και των συν αυτώ, αν κρίνουμε από τη σωρεία «παροτρύνσεων» στις κυριακάτικες εφημερίδες, ο επόμενος μεγάλος στόχος είναι οι δημόσιοι υπάλληλοι – θυμάστε την προαναγγελία, πάλι του Πάγκαλου, ότι, όταν καταργείται μια θέση στο Δημόσιο, απολύεται και ο υπάλληλος που την καλύπτει;
Ε, λοιπόν, έρχεται η ώρα να δούμε και στην Ελλάδα ό,τι βλέπουμε σε όλες τις χώρες που «κηδεμονεύει» χωρίς σάλιο το ΔΝΤ: δραστική μείωση του Δημοσίου (κυρίως με απολύσεις) και μεταφορά του κόστους της λειτουργίας των υπηρεσιών πρόνοιας και κοινωνικής πολιτικής στις πλάτες των δικαιούχων και χρηστών τους. Δεν χρειάζεται πολλή φαντασία.
Είναι όμως εκπληκτικό το ότι έρχονται να γκρεμίσουν το Δημόσιο, αφού πρώτα το... «καθαιρέσουν» ηθικά. Παραβλέποντας ωστόσο ότι με τις μεταπολιτευτικές επιλογές τους:
● Γκρέμισαν τη βιομηχανική παραγωγή μεταβάλλοντας τους εργάτες της σε δημοσίους υπαλλήλους.
● Συρρίκνωσαν την αγροτική παραγωγή μετατρέποντας πάμπολλους αγρότες σε δημοσίους υπαλλήλους και τους υπόλοιπους σε γκαρσόνια ή εξαρτημένους από τις ευρωπαϊκές επιδοτήσεις.
● Αποφάσισαν από τη δεκαετία του 1980 ότι «ο λαός θέλει κατανάλωση» και επιχείρησαν να του την προσφέρουν με δανεικά εκτοξεύοντας το χρέος.
● Μετέτρεψαν, λίγα χρόνια αργότερα, το εσωτερικό δραχμικό χρέος σε εξωτερικό και μάλιστα σε σκληρό νόμισμα βάζοντας τα θεμέλια της χρεοκοπίας.
● Αρνήθηκαν επί τρεισήμισι δεκαετίες να δημιουργήσουν ένα παραγωγικό Δημόσιο, επιλέγοντας αντιθέτως να μοιράσουν σε διαπλεκόμενους τον κοινωνικό πλούτο.
Ε, λοιπόν, δεν έχει μόνο η Ν.Δ. τη φαυλότητα στο DNA της, κύριε αντιπρόεδρε. Αν αυτό συνέβαινε, τότε, ύστερα από τόσα πολλά χρόνια διακυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, θα ήμασταν μια άλλη χώρα. Σίγουρα όχι χρεοκοπημένη. Και με πολύ λιγότερους... παπατζήδες, οι οποίοι τόσο ενοχλούν την κυριακάτικη σχολιογραφία.
