Στο απίστευτο ποσό των 30 δισ. ευρώ, φθάνουν σύμφωνα με την Εθνική Τράπεζα οι μεταχρονολογημένες επιταγές που έχουν στα χέρια τους οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις, που λόγω έλλειψης ρευστού, επιλέγουν την μεταχρονολογημένη, για να καλύψουν την αγορά σε εμπόρευμα και υπηρεσίες.
Η εικόνα της αγοράς είναι ασφυκτική, καθώς σχεδόν το 39% των μικρομεσαίων επιχειρήσεων αδυνατεί να δανειστεί και θέτει ως πρόβλημα τη χρηματοδότηση (ο μέσος όρος της Ε.Ε. είναι μόλις 16%) χρησιμοποιεί μεταχρονολογημένες επιταγές με λήξη από έξι μήνες έως ένα χρόνο, στην πράξη δηλαδή, αναβάλουν την πληρωμή και στους προμηθευτές του, που κι αυτοί με τη σειρά τους χρεώνουν τα εργοστάσια πρώτων υλών και ο κύκλος του χρέους γίνεται φαύλος, προκαλώντας -σύμφωνα με τους ειδικούς της αγοράς- ένα είδος παράλληλου ανεπίσημου χρηματοπιστωτικού συστήματος.
Με λίγα λόγια, παρατράπεζες οι οποίες "σπάνε" τις επιταγές με προμήθεια και χορηγούν μετρητά στους επιχειρηματίες που τα έχουν ανάγκη.
Στο τέλος του 2008 μεταχρονολογημένες επιταγές με διάρκεια λήξης κατά μέσο όρο τους 4 μήνες, έφθασαν τα 90 δισ. ευρώ και στο τέλος του ίδιου χρόνου αυτές που εκκαθαρίστηκαν μέσω του συστήματος ΔΙΑΣ ξεπέρασαν τα 150 δισ. ευρώ.
Γεγονός που προκάλεσε τεράστια απώλεια εισοδήματος από φόρους για το δημόσιο εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ.
Μάλιστα, σύμφωνα με την έκθεση της Διεύθυνσης Στρατηγικής και Οικονομικής Ανάλυσης της Εθνικής Τράπεζας,υπάρχουν συγκεκριμένοι κλάδοι που εφαρμόζουν συστηματικά αυτή την πρακτική, την πληρωμή δηλαδή με ένα κομμάτι χαρτί, μετά από έξι μήνες, με αποτέλεσμα να διατηρούν σημαντική απόκλιση στην πολιτική πιστώσεων των αντίστοιχων ευρωπαϊκών επιχειρήσεων.
Και παρά τις συστάσεις των παραγόντων της αγοράς, ότι η τακτική αυτή πρέπει να αλλάξει και τη θέση της να πάρουν οι υπηρεσίες factoring, δηλαδή πρακτόρευση επιχειρηματικών συμφερόντων, που μπορούν να συμβάλουν στην κάλυψη του κενού ρευστότητας και να προσφέρει καλύτερη πρόσβαση στη χρηματοδότηση, ωστόσο οι ελληνικές επιχειρήσεις, δεν το προτιμούν.
